قیر امولسیون مخلوطی از قیر، آب و یک عامل امولسیون کننده است که در طیف وسیعی از کاربردها از جمله راهسازی، حفظ روسازی و تصفیه سطح استفاده می شود. امولسیون ها از پراکنده کردن قطرات ریز قیر در آب با کمک یک عامل امولسیون کننده تشکیل می شوند که به تثبیت مخلوط و جلوگیری از جدا شدن قیر کمک می کند.
انواع مختلفی از قیر امولسیونی شامل امولسیون های آنیونی، کاتیونی و غیر یونی وجود دارد که از نظر خواص شیمیایی و رفتار متفاوت هستند. امولسیون های آنیونی دارای بار منفی هستند و عمدتاً برای درمان های سطحی و پوشش های چسبنده استفاده می شوند. امولسیون های کاتیونی دارای بار مثبت هستند و عمدتاً برای حفظ روسازی و کاربردهای آسفالت مخلوط سرد استفاده می شوند. امولسیون های غیر یونی شارژی ندارند و برای کاربردهای مختلفی از جمله مه بند و تراشه بند استفاده می شوند.
قیر امولسیون دارای چندین مزیت نسبت به آسفالت با مخلوط گرم معمولی است، از جمله مصرف انرژی کمتر، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و هزینه ساخت کمتر. این می تواند در دماهای پایین تر اعمال شود، که انرژی مورد نیاز برای گرمایش را کاهش می دهد و انتشار ترکیبات آلی فرار (VOCs) را کاهش می دهد. قیر امولسیونی را می توان در لایه های نازک تری نیز اعمال کرد که باعث کاهش میزان مواد مورد نیاز و کاهش هزینه های ساخت می شود.
قیر امولسیونی معمولاً با استفاده از یک سمپاش استفاده می شود که مخلوط را به طور مساوی در سطح جاده پخش می کند. پس از استفاده، آب تبخیر می شود و لایه نازکی از قیر باقی می ماند که سنگدانه ها را می چسباند و یک لایه ضد آب ایجاد می کند.
به طور خلاصه، قیر امولسیونی مخلوطی از قیر، آب و یک عامل امولسیون کننده است که در طیف وسیعی از کاربردها، از جمله راه سازی، حفاظت از روسازی، و تصفیه سطح استفاده می شود. امولسیون ها از پراکنده کردن قطرات ریز قیر در آب با کمک یک عامل امولسیون کننده تشکیل می شوند. قیر امولسیون دارای چندین مزیت نسبت به آسفالت با مخلوط گرم معمولی است، از جمله مصرف انرژی کمتر، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و هزینه ساخت کمتر. معمولاً با استفاده از یک سمپاش اعمال می شود و یک لایه ضد آب ایجاد می کند که سنگدانه ها را می چسباند.
